سیتارابین

سیتارابین در درمانلوسمی لنفوسیتیک حاد، لوسمیمیلوسیتیک حاد، لوسمی میلوژنوس حاد،لوسمی میلوسیتیک مزمن، لنفوم حاد غیرهوچکینی در کودکان، اریترولوسمی ولنفوم هوچکینی بکار میرود.

پس از تزریق وریدی مقدارمتوسطی از این دارو از سد خونی ـ مغزیعبور میکند. متابولیسم آن کبدی بوده ودفع آن عمدتا کلیوی است.

سیتارابین یک آنتی متابولیتاست و در چرخه سلولی بطور اختصاصیدر مرحله تقسیم سلولی عمل میکند وباعث مهار ساخت DNA و تا حد کمی RNAو پروتئین میگردد.

سیتارابین ممکن است باعثکاهش فعالیت گنادها گردد که بسته به مدتدرمان گاهی غیرقابل برگشت میباشد.

عوارض جانبی سیتارابینبجز تهوع و استفراغ در صورت انفوزیونوریدی افزایش مییابند. عوارض شایعشامل تب، لرز و یا گلو درد ناشی از کمبودگویچههای سفید و عفونت است. همچنینخونریزی و کبودی غیرعادی ناشی ازکمی پلاکتها است. تداخلهای داروئی: در صورت مصرفهمزمان با آلوپورینول و کل شیسین نیازبه تنظیم مقدار دارو میباشد.

1 ـ شروع درمان باسیتارابین باید در بیمارستان و تحت نظرپزشک متخصص انجام گیرد. 2 ـ مقدار مصرف بیشتر سیتارابین وتزریق سریع وریدی بجای دفعات بیشتر وزمان آهستهتر تزریق استفراغ و تهوعبیشتری تولید میکند اما عوارض خونی آنکمتر است. 3 ـ مصرف زیاد مایعات از تجمعاسیداوریک در کلیه جلوگیری میکند.

در درمان لوسمیمیلوسیتیک حاد و اریترولوسمی، به عنوانمقدار شروع mg/kg/day 3 از راه وریدی(بصورت انفوزیون پیوسته طی 24 ساعتیا در مقادیر منقسم بصورت تزریق سریعوریدی) براای 5- 10 روز و به عنوان مقدارنگهدارند. mg/kg 1 از طریق زیر جلدی 1-2بار در هفته تزریق میشود. در درمانلوسمی مننژی 5-75 mg/m2 از اشکال قابلتزریق داخل نخاع دارو، در فواصل متفاوتاز یکبار در روز بمدت 4 روز تا هر چهارروز یکبار داخل نخاع تزریق میشود. اغلب30 mg/m2 هر چهار روز یکبار، تا جایی کهآزمایشات مایع مغزی ـ نخاعی طبیعیشوند، مصرف میشود. پس از آن یکمقدار مصرف اضافی نیز تجویز میگردد.

Injection: 100 mg