سولفات روی بهعنوانمکمل در پیشگیری و درمان کمبود رویمصرف میشود. نیاز به این ماده معدنیدر حالاتی از قبیل سوختگیها، سیروزکبدی، دیابت، بیاشتهایی، گاسترکتومی،اختلالات ژنتیکی، نوزادان نارس،عفونتهای مزمن، بیماریهای روده،بیماری لوزالمعده، بیماری کلیوی،اختلالات پوستی، استرس و ضربه ممکناست افزایش یابد.
جذب نمکهای روی ازمجرای گوارش ناچیز میباشد. تقریبا20-30 درصد از روی موجود در رژیمغذایی از طریق دوازدهه و ایلئوم جذبمیشود. این عنصر اساسا در گلبولهایقرمز و سفید و همچنین در عضلات،استخوانها، پوست، کلیهها، کبد،لوزالمعده، شبکیه و پروستات ذخیرهمیشود. راه اصلی دفع روی (تقریبا 90درصد) از طریق مدفوع است و میزان کمینیز از راه ادرار و عرق دفع میشود.
روی برای حفظ ساختماناسیدهای نوکلئیک، پروتئینها و غشاهایسلولی ضروری است. بهعلاوه، رشدطبیعی و تقسیم سلولی، ترمیم بافتی، بلوغجنسی و دستگاه تولید مثل، عادت بهتاریکی و دید در شب، التیام زخمها، دفاعایمنی بدن، ادراک چشایی و احتمالا بویاییاز اعمال فیزیولوژیک واب زررسته به رویمیباشند.
1 ـ در صورتی که بیمار دچارکمبود مس باشد، مصرف روی ممکن استکمبود مس را تشدید کرده یا سطح سرمیآن را کاهش دهد.
مصرف مقادیر زیاد داروندرتا ممکن است باعث بروز مشکلاتگوارشی بهویژه اشکال در هضم و درداپیگاستریک، تهوع و مشکلاتهماتولوژیک شود.
1 ـ دارو حداقل یکساعتقبل یا دو ساعت پس از غذا (مگر درصورت تحریک گوارشی) مصرف شود. 2 ـ در صورت لزوم میتوان محتویاتکپسول را روی غذای سرد ریخته ومصرف کرد. 3 ـ از مصرف غذاهای حاوی کلسیم، فسفرو فیتات با این دارو باید خودداری گردد. 4 ـ در صورت ایجاد تهوع، اسهال، بثوراتپوستی، استفراغ شدید، از دست رفتن آببدن و بیقراری، مقدار مصرف دارو بایدکاهش یافته یا تا کنترل علایم فوق مصرفنشود.
بهعنوان مکمل غذایی روزانه25-50 میلیگرم روی (110-220میلیگرم سولفات روی) مصرف میشود.در درمان کمبود روی ابتدا تا mg/day 75روی (درمان کوتاه مدت) تجویز میشود وسپسبرحسب پاسخ بیمار مقدار مصرفدارو کاهش مییابد.
مقادیر زیاد روی ممکناست جذب مس از طریق روده را مختلنماید. نمکهای روی ممکن است جذبتتراسیکلینها را از طریق ایجاد شلاتهایغیرمحلول کاهش دهند. از اینرو فاصلهزمانی حداقل 2 ساعت بین تجویزمکملهای روی و تتراسیکلینها ضروریمیباشد.
Capsule: 220 mg