متفورمین

متفورمین در درمان دیابتغیروابسته به انسولین بکار میرود. ایندارو بویژه برای درمان بیماران دیابتیغیروابسته به انسولین که به رژیم غذاییپاسخ ندادهاند و همچنین در بیمارانی کهاضافه وزن دارند، بهکار میرود.

فراهمی زیستی دارو 50-60درصد است ولی غذا، سرعت و میزان جذبدارو را کاهش میدهد. نیمه عمر دارو 6/2ساعت است و بطور عمده بهصورت تغییرنیافته از کلیهها دفع میشود.

متفورمین از طریق کاهشگلوکونئوژنز و افزایش مصرف محیطیگلوگز اثر میکند. از آنجا که تنها در حضورانسولین آندوژن موثر میباشد تنها درافرادی موثر است که بخشی از سلولهایپانکراس آنها سالم باشد. تصور میشودکه متفورمین تعداد و یا قدرت اتصالانسولین به گیرندههای غشاء سلول، بویژهگیرندههای محیطی را افزایش میدهد.

دارو در مواردی مانندبیماریهای کبدی و کلیوی، بیماریهای قلبی،استعداد ابتلا به اسیدوز لاکتیک، عفونتشدید، سوختگی شدید، جراحی، تروما،دهیدراتاسیون، اغمای دیابتی وکتواسیدوز دیابتی نباید مصرف شود.

1 ـ در افراد مسن به دلیل احتمالوجود بیماریهای عروق محیطی و یااختلال عملکرد کلیوی، دارو باید با احتیاطمصرف شود. 2 ـ در شرایطی مانند اسهال، استفراغ، فلجمعده، انسداد روده و دیگر شرایطی کهجذب غذا را به تأخیر میاندازد، ممکن استتغییر مقدار مصرف دارو لازم بوده و یاانسولین جایگزین آن شود. 3 ـ در پرکاری یا کمکاری تیروئید تنظیممقدار مصرف دارو لازم است.

مهمترین عوارض جانبیناشی از متفورمین بیاشتهایی، تهوع،استفراغ، اسهال (معمولا زودگذر)،اسیدوزلاکتیک (قطع درمان لازم میباشد) و کاهشجذب ویتامین B12 میباشند.

1 ـ مصرف متفورمینباید به مدت 2 روز قبل از جراحی یااستفاده از مواد حاجب برای آزمایشاتپزشکی قطع شود. 2 ـ در صورت بروز علائم اسیدوز لاکتیک(اسهال، درد و کرامپهای عضلانی، تنفسکوتاه و سریع، خستگی، ضعف وخوابآلودگی) و یا استفراغ سریعا بهپزشک مراجعه شود.

دارو به میزان 500 میلیگرمهر 8 ساعت یا 850 میلیگرم هر 12 ساعتهمراه یا بعد از غذا مصرف میشود.حداکثر مقدار مصرف g/day 2-3 درمقادیر منقسم میباشد.

سایمتیدین، آمیلوراید،بلوک کنندههای کانال کلسیم، دیگوکسین،مرفین، پروکائین آمید، کینین، رانیتیدین،تریامترن، تریمتوپریم و وانکومایسین کهتوسط انتقال توبولار کلیوی دفع میشوند،غلظت پلاسمایی متفورمین را افزایشداده و با کلیرانس کلیوی آن تداخل میکنند.

Tablet: 500 mg