گلوکاگون بهعنوان دارویجانشین مناسب برای گلوکز تزریقی دردرمان کاهش قندخون و بهعنوان دارویکمکی در رادیوگرافی دستگاه گوارشبهکار میرود.
متابولیسم دارو در کبد وکلیه انجام میشود و نیمه عمر آن 10 دقیقهمیباشد. اثر دارو (افزایش قندخون) 20ـ 5دقیقه پس از تزریق داخل وریدی، 15 دقیقهپس از تزریق داخل عضلانی و 45ـ30دقیقه پس از تزریق زیرجلدی شروعمیشود. طول مدت اثر دارو 90 دقیقهاست.
گلوکاگون گلیکوژنولیز وگلوکونئوژنز کبدی را افزایش میدهد وسبب افزایش cAMP میشود. نتیجه ایناعمال افزایش غلظت گلوکز پلاسما،شلشدن عضلات صاف و اثر اینوتروپیکمثبت قلبی میباشد.
در فئوکروموسیتوم،تومور ترشحکننده انسولین و تومورترشحکننده گلوکاگون نباید مصرف شود.
1 ـ در کمی قندخون ناشی ازگرسنگی و نارسایی غده فوق کلیه موثرنمیباشد (ذخایر کبدی گلیکوژن برای اثردارو لازم است). 2 ـ مصرف دارو بهمنظور کمکبهتشخیص دیابت میتواند سبب افزایشقندخون شود.
مهمترین عوارض جانبیدارو، تهوع، استفراغ، اسهال، کاهشپتاسیم خون و بندرت واکنشهای افزایشحساسیت میباشند.
در صورتیکه بیمارهوشیار نباشد پس از تزریق دارو بایدبیمار رابهدلیل خطر بروز استفراغ بهیکطرف برگرداند.
کودکان و بزرگسالان: 1ـ 0/5 میلی گرم ازطریق زیرجلدی، داخل عضلانی یا داخلوریدی تزریق میشود. در صورت عدممشاهده پاسخ تا 15 دقیقه، گلوگز داخلوریدی باید تزریق شود.
گلوکاگون بامقادیر بالاسبب افزایش اثر ضدانعقادی داروهایضدانعقاد کومارینی یا مشتقات اینداندیونمیشود.
Injection: 1 mg/ml