پرفنازین در اسکیزوفرنی وحالات روانی، مانیا و درمان کمکی کوتاهمدت اضطراب شدید، تحریکات روانیحرکتی، هیجان و تحریکات رفتاری شدیدو ناگهانی، استفراغ و تهوع شدید بهکارمیرود.
پرفنازین پس از مصرفخوراکی، سریع ولی ناکامل جذب گردیدهتحت تاثیر متابولیسم عبور اول کبدی قرارگرفته و غیر فعال میگردد. متابولیتها ومقدار ناچیز داروی تغییر نیافته عمدتا ازراه ادرار و مقداری نیز از طریق صفرا دفعمیگردند.
پرفنازین با مهار گیرندههایبعد سیناپسی دوپامینی در مسیرمزولیمبیک اثر درمانی خود را ایجادمینماید. مهار گیرندههای دوپامینی درمسیر نیگرواستریاتال و توبرواینفندیبولاربه ترتیب با ایجاد اثرات خارج هرمی وافزایش ترشح پرولاکتین در ارتباط است.همچنین گیرندههای موسکارینی و نیز آلفاـ آدرنرژیک تا حدودی بوسیله این دارومهار میگردند.
همراه با سایر داروهایتضعیف کننده سیستم اعصاب مرکزی،همراه با سایر داروهای تضعیف کننده مغزاستخوان، در بیماری فئوکروموسیتوم، دربیماران مسن دچار آشفتگی و بیقرارینباید مصرف شود.
1 ـ پرفنازین در افراد دچاربیماریهای قلبی ـ عروقی، عروق مغزی،پارکینسون، اختلالات تنفسی، صرع وعفونت حاد، صدمات کلیوی و کبدی باید بااحتیاط مصرف شود. 2 ـ در بیمارانی با سابقه یرقان، لوکوپنی،میاستنی گراو، کم کاری تیروئید،هیپرتروفی پروستات و گلوکوم با زاویهبسته، خصوصا در افراد مسن با احتیاطمصرف گردد.
آثار خارج هرمی خصوصادیستونی، بهویژه با مقادیر مصرف زیادشایعتر بوده و در مصرف طولانی مدتدیسکینزی دیررس ممکن است بروز نماید.خواب آلودگی، سستی، کابوس شبانه،بیخوابی، بیثباتی، افسردگی، خشکیدهان، یبوست، احتباس ادرار، تاری دید واحتقان بینی از عوارض شایع دارو هستند.
1 ـ مصرف این دارو درکودکان زیر سن 14 سال توصیه نمیشود. 2 ـ این دارو ممکن است ایجاد خوابآلودگی نموده و موجب اختلال در انجامکارهایی شود که نیاز به دقت و هشیاریدارند.
پرفنازین در حالاتی نظیراسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روانی، مانیاو درمان کمکی کوتاه مدت اضطراب شدید،اغتشاشات روانی ـ حرکتی، هیجان ورفتارهای خطرناک ابتدا به میزان 4 میلیگرم 3 بار در روز تجویز و برحسب پاسخدهی میزان مصرف حداکثر تا 24 میلیگرمروزانه تنظیم میگردد. در افراد مسننصف تا یک چهارم افراد بزرگسال بهکارمیرود.
مصرف آن همراه باداروهای ضد آریتمی و نیز داروهای ضدهیستامین نظیر ترفنادین و آستمیزول یامسدد گیرنده بتا مانند سوتالول، خطربروز آریتمی بطنی را افزایش میدهد.داروهای ضد افسردگی خصوصا انواعسه حلقهای سبب افزایش غلظت خونی ونیز اثرات ضد موسکارینی این دارومیگردند. پرفنازین ممکن است باعثکاهش آستانه تشنج شده و با اثر داروهایضد صرع مقابله نماید. مصرف این داروهمراه با داروهایی مانند متوکلوپرامید ولیتیوم خطر بروز عوارض خارج هرمی راافزایش میدهد. پرفنازین با اثر داروهایضد پارکینسون مانند بروموکریپتین ولوودوپا مقابله مینماید.
Coted Tablet: 2 mg, 4 mg, 8 mg Injection : 5 mg / ml