میتوکسانترون

میتوکسانترون در درمانلوسمیهای حاد میلوسیتیک،پرومیلوسیتیک، منوسیتیک و لوسمی حاداریتروئید، سرطان پستان، کبد و لنفومهایغیرهوچکینی مصرف میشود.

میتوکسانترون بهسرعت وبهطور وسیع در بافتهایی چون تیروئید،کبد، قلب و گلبولهای قرمز خون منتشرمیشود. متابولیسم آن کبدی بوده و نیمهعمر آن حدود 6 روز میباشد. دفع آن ازطریق صفرا و مدفوع تا 25 درصد طی 5روز پس از مصرف است.

بهنظر میرسد این دارو بااتصال به DNA سبب مهار ساخت DNA و RNAمیشود.

این دارو در بیماران مبتلا بهاختلال فعالیت قلب باید با احتیاط فراوانمصرف شود.

سرفه، تنفس کوتاه،خونریزی دستگاه گوارش، کاهشگلبولهای سفید یا عفونت، معده درد، التهابدهان و مخاط آن از عوارض جانبی شایعمیتوکسانترون است.

1 ـ میتوکسانترون نبایدبه داخل غلاف نخاعی تزریق گردد. 2 ـ مقدار مصرف تکمیلی دارو پس از رفعاثرات سمی هماتولوژیکی آن قابل تجویزاست.

در درمان لوسمیهای حادمیلوسیتیک و پرومیلوسیتیک و اریتروئیدمقدار اولیه mg/m2/day 12 یک تا سه روز حداقل طی 3 دقیقه انفوزیون وریدی میشود. میتوکسانترون بهصورتترکیبی با mg/m2 100 سیتارابینبهصورت انفوزیون وریدی طی 24 ساعتبرای 1-7 روز هم تجویز میشود. مقدارمصرف نگهدارنده mg/m2/day 12 است کهبرای 1-2 روز انفوزیون وریدی میشود.مقدار مصرف نگهدارنده بهصورت ترکیبیبا سیتارابین mg/m2/day 100 است که طی 24 ساعت برای 1-5 روز انفوزیونوریدی میشود. مقدار مصرف نگهدارندهبه فاصله 6 هفته پس از مقدار مصرف اولیه و در صورت مصرف ترکیبی، 4 هفتهپس از مصرف اولیه تجویز میشود. دردرمان سرطان پیشرفته پستان ولنفومهای غیر هوچکینی به میزانmg/m2 14 انفوزیون وریدی میشود که درفواصل 21 روز تکرار میگردد. دربیمارانی که دچار ضعف فعالیت مغزاستخوان هستند مقدار مصرف اولیهmg/m2 12 خواهد بود.

Injection: 2 mg/ml