میتومایسین

میتومایسین در درمانکارسینومای معده، لوزالمعده، کلورکتال،پستان، سر و گردن، مجاری صفراوی،ریه، گردن رحم، مثانه و لوسمیمیلوسیتیک مزمن مصرف میشود.

متابولیسم میتومایسینعمدتا در کبد صورت میگیرد. نیمه عمر آندر مرحله نهائی حدود 50 دقیقه بوده دفعآن کلیوی است.

میتومایسین بعد از فعال شدنتوسط آنزیمها در بافتها بهعنوان یکداروی آلکیلهکننده با دو یا سه گروه فعالعمل میکند. میتومایسین موجب اتصال دورشته DNA بهم شده و ساخت DNA و نیزتا حدی ساخت RNA و پروتئین را مهارمیکند.

اگر طی تزریق وریدی دارو بهبافتهای اطراف رگ نشت کرد باید تزریقرا بلافاصله متوقف و بقیه دارو را از طریقیک ورید دیگر تجویز کرد. برداشتن ناحیهآسیبدیده توسط جراحی ممکن است لازمشود.

کاهش گلبولهای سفید خونیا عفونت ـ و ترومبوسیتوپنی از عوارضشایع میتومایسین هستند.

1 ـ میتومایسین رامعمولا از طریق یک کاتتر وریدی تزریقمیکنند. 2 ـ بهعلت ایجاد نکروز موضعی بافتها،نباید میتومایسین را بهصورت عضلانی یازیرجلدی تزریق کرد. 3 ـ میتومایسین را برای درمان بعضی ازتومورها بهصورت تزریق شریانی (مثلادر شریان کبدی) تجویز میکنند. 4 ـ دوره درمان بعدی با میتومایسین بایدتنها زمانی که سلولهای خونی به تعداد قابلقبول بازگشتند، انجام شود. 5 ـ اگر بیماران پس از دو دوره درمانپاسخ لازم را به میتومایسین ندادند بهنظرنمیرسد که درمان با میتومایسین در آنهانتیجهای داشتهباشد.

به میزان 10-20 mg/m2بهصورت مقدار واحد هر 6-8 هفته یکبارتزریق وریدی میشود. مقدار مصرف درنوبتهای بعدی بر مبنای تعداد پلاکتها ولکوسیتها تعیین میگردد. مصرف مقادیربیش از mg/m2 20 اثر درمانی بیشترنداشته و تنها خطر مسمومیت را افزایشمیدهد.

Injection: 2 mg