لوموستین در درمانتومورهای مغزی، دستگاه گوارش، ریه،لنفوم هوچکینی، کلیه، پستان، میولممولتیپل و ملانومای بدخیم بهکار میرود.
جذب خوراکی لوموستینخوب و سریع بوده و از سد مغزی ـ خونینیز عبور میکند. متابولیسم آن کبدی وسریع است و به متابولیتهای فعال تبدیلمیشود. دفع آن کلیوی است. لوموستینچرخه رودهای ـ کبدی نیز دارد.
لوموستین از دسته داروهایآلکیلهکننده است و بههمراه متابولیتهایشبا عمل DNA و RNAتداخل کرده و با مهارواکنشهای آنزیمی، ساخت DNA را نیزمهار میکند.
کاهش ایمنی، کاهشسلولهای خونی و عفونت از عوارضشایع این دارو است.
1 ـ درمان با لوموستینرا باید تنها در صورت مؤثر بودن ادامهداد. اگر پس از 1-2 دوره درمان پاسخیبهدست نیامد احتمال مؤثر بودن داروبسیار کم است. 2 ـ گاهی اوقات واکنشهای مقاومتمتقاطع بین کارموستین و لوموستین دیدهشدهاست. 3 ـ تجویز داروهای ضد استفراغ پیش از مصرف دارو و همچنین مصرف دارودر حالت ناشتا، در بعضی موارد از شدت و دفعات تهوع و استفراغ کاستهاست. 4 ـ بهعلت اثرات تجمعی و دیررس کاهشفعالیت مغز استخوان ناشی از لوموستین،دارو نباید با فواصل کمتر از شش هفتهتجویز گردد.
مقدار mg/m2 100-130بهصورت مقدار واحد مصرف میشود کههر شش هفته یکبار میتوان آن را تکرارنمود. وقتی با سایر داروها بهصورتترکیبی مصرف میشود مقدار مصرفکاهش مییابد. در بیمارانی که مبتلا بهکاهش فعالیت مغز استخوان هستند مقدارmg/m2 100 بهصورت مقدار واحدمصرف میشود که هر شش هفته یکبارتکرار میشود.
Capsule: 40 mg