آمیودارون در درمانتاکیکاردی همراه سندرم ولف ـپارکینسون ـ وایت (w-p-w) مصرفمیشود. این دارو ممکن است فقط دردرمان آریتمیهای قلبی، زمانی که سایرداروها موثر نبوده و یا منع مصرف داشتهباشند، از جمله تاکیکاردی فوق بطنیگهگیر، تاکیکاردی بطنی و گرهای،فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی وفیبریلاسیون بطنی بهکار رود.
جذب آمیودارون از راهخوراکی کند و متغیر است. سرعتدستیابی به غلظت پلاسمایی یکنواخت ودرمانی دارو، کند و دفع دارو طولانی است.پیوند دارو با پروتئین بسیار زیاد است.متابولیسم این دارو کبدی است و نیمه عمرآن در مرحله ابتدایی، 10 ـ 2/5 روز و درمرحله انتهایی 107 ـ 26 روز است. اثردارو 3 ـ 2 روز تا 3 ـ 2 ماه پس از مصرفشروع میشود. طول مدت اثر متغیر(هفتهها تا ماهها) است.
آمیودارون با اثر مستقیم بربافتها، بدون تاثیر بارز بر پتانسیل غشاء،طول مدت پتانسیل عمل و دورهتحریکناپذیری را در تمام بافتهای قلبطولانی میکند. همچنین در بیماران مبتلا بهسندرم w-p-w، تحریکپذیری بافت مسیرفرعی را طولانی کرده و سرعت هدایت رادر این بافتها کند میکند.
این دارو در برادیکاردی سینوسی، انسداد سینوسی ـدهلیزی قلب، اختلالات شدید هدایتی یابیماری گره سینوسی (مگر اینکه ازضربان ساز مصنوعی استفاده شدهباشد)، اختلال در عملکرد تیروئید،حساسیت به ید، عیب شدید دستگاهتنفسی، کلاپس گردش خون، نارساییاحتقانی قلب و افت شدید فشار خونشریانی نباید مصرف شود.
1 ـ آزمون عملکرد کبد و تیروئیددر درمان طولانی مدت ضروری است.آمیودارون میتواند سبب بروز اختلال درعملکرد تیروئید شود. بنابراین در طولمصرف آن، هر سه هورمونتیروکسین،تری یدوتیرونین و هورمونمحرک تیروتروپین باید اندازهگیری شوند. 2 ـ در صورت بروز تنگی نفس یا پیشرفتآن و همچنین بروز سرفه در بیمارانی کهآمیودارون مصرف میکنند، احتمال وجودپنومونی باید در نظر گرفته شود. 3 ـ در موارد زیر باید با احتیاط مصرفشود: نارسایی قلب، عیب کار کلیه، بیمارانسالخورده، برادی کاردی شدید واختلالات هدایتی قلب (بهویژه با مصرفمقادیر زیاد) و پورفیری. 4 ـ به علت کند بودن شروع اثر دارو،مشکل بودن تنظیم مقدار مصرف و احتمالبروز عوارض جانبی شدید، درمان با ایندارو باید در بیمارستان شروع شود وبیمار حداقل طی دوره مصرف مقدارحملهای دارو در بیمارستان بستری باشد.مقدار مصرف دارو برای هر بیمار بایدجداگانه و بر اساس نیازهای بیمار، پاسخبالینی، وجود یا شدت مسمومیت و دربعضی حالات بر اساس غلظت پلاسماییآمیودارون تنظیم شود.
اختلال در بینایی، نوروپاتیو میوپاتی محیطی، برادیکاردی واختلالات هدایتی قلب، حساسیت به نور وبندرت تغییرات رنگ پوست، کم کاریتیروئید، پرکاری تیروئید، فیبروزآلوئولیتریوی، هپاتیت، تهوع، استفراغ، احساسطعم فلزی در دهان، لرزش، کابوس،سرگیجه، سردرد، بیخوابی، افزایش فشارداخل جمجمه، التهاب اپی دیدیم، بینظمیحرکات عضلانی، بثورات جلدی، التهابعروق، کاهش پلاکت خون، افزایش زمانپروترومبین، آنافیلاکسی (با تزریقسریع)، اسپاسم برونش و آپنه از عوارضجانبی دارو هستند.
1 ـ دوره درمان بایدکامل شود. مصرف دارو حتی در صورتاحساس بهبودی باید طبق دستور پزشکادامه یابد. 2 ـ طی درمان با دارو و چند ماه پس از قطعمصرف آن، از تابش مستقیم خورشید بهپوست باید جلوگیری شود. 3 ـ در صورت بروز مسمومیت عصبی،حساسیت به نور، تهوع، استفراغ و التهاباپی دیدیم، کاهش مقدار مصرف و در بعضیموارد، قطع مصرف دارو توصیه میشود.
خوراکی بزرگسالان: در آریتمی بطنی، مقدارحملهای g/day 1/6 ـ 0/8 به مدت 3 ـ 2 هفتهتا دستیابی به پاسخ درمانی اولیه یا بروزعوارض جانبی مصرف میشود.نگهدارنده، تقریبا 400 mg/day است کهمیتوان آن را بر حسب نیاز افزایش یاکاهش داد. در درمان تاکی کاردی فوقبطنی، مقدار حملهای 800 mg/day ـ 600 بهمدت یک هفته تا زمان دستیابی به پاسخدرمانی اولیه یا بروز عوارض جانبیمصرف میشود. مقدار نگهدارنده، تقریبا400 mg/day ـ 200 است. کودکان: بهعنوان ضد آریتمی بطنی و دردرمان آریتمی فوق بطنی، مقدار حملهایmg/kg/day 10 برای 10 روز تا زماندستیابی به پاسخ درمانی اولیه یا بروزعوارض جانبی مصرف شود. مقدارنگهدارنده mg/kg/day 2/5 است. تزریقی از راه انفوزیون وریدی، مقدار 5mg/kg درطول 120 ـ 20 دقیقه همراه با پیگیریالکتروکاردیوگرام مصرف میشود. بیشینهمقدار مصرف 1/2g/day است. توجه: فقط در موارد اضطراری شدید، از راهتزریق آهسته وریدی، مقدار 300 ـ 150میلیگرم در 20 ـ 10 میلی لیتر محلول گلوکز5 درصد طی حداقل 3 دقیقه همراه با پیگیریالکتروکاردیوگرام (معمولا در بخشمراقبتهای ویژه) مصرف میشود. مقدارمصرف بعدی نباید زودتر از 15 دقیقه باشد.
مصرف همزمانآمیودارون با سایر داروهای ضد آریتمیممکن است خطر بروز آریتمی بطنی راافزایش دهد. آمیودارون غلظت پلاسماییکینیدین و پروکائین آمید را افزایشمیدهد. ضعف عضله قلب با مصرفهمزمان هر داروی ضد آریتمی باآمیودارون مشاهده میشود. اثر انعقادیوارفارین در صورت مصرف همزمان باآمیودارون افزایش مییابد. خطر بروزآریتمی بطنی در صورت مصرف همزمانداروهای ضد افسردگی سه حلقهای وفنوتیازینها با آمیودارون افزایش مییابد.در صورت مصرف همزمان آمیودارون باداروهای مسدودکننده گیرنده بتا، دیلتیازمو وراپامیل، خطر بروز برادی کاردی،انسداد گره دهلیزی بطنی و ضعف عضلهقلب افزایش مییابد. غلظت پلاسماییدیگوکسین در صورت مصرف همزمان باآمیودارون افزایش مییابد.
Injection : 150 mg/3 ml Tablet : 200 mg